Akıl beni sömürgelileştirmek istiyor,
Ve teleskopuyla
Topuğumdan nişan alıyor bana,
Ama ben her defasında
Sıyrık almadan sıyrılıyorum
Müsademeden;
Çünkü küçültüyorum kendimi,
Küçültüyorum ve her sadmede
Biraz daha küçük bir miskete
Dönüşüyorum.
Ya da samanlıkta iğneye, diyelim…
Ve zıplıyorum burunlarının önünde,
Hırsından, dizlerinin üstüne çöken
O akıllı, keskin nişancıların!
Samanlıkta fing atıyorum ya da,
Dünyanın gözleri önünde!
Saman çöplerinin hepsi de
Ben olabilirim çünkü,
Aynı anda hiç birisi de!
Saman çöpüyüm, yitik iğneyim,
Demir leblebiyim ben!
Cahit Koytak / 7 Ağustos 2005
Paylaş
Tavsiye Et